Illegale feesten op schimmige plekken en uitpuilende clubs: Kopjek bestaat 15 jaar

Pascal weet het nog wel, het eerste feestje dat hij en vriend Gerard Hulshof hadden georganiseerd waar hij niet iedereen kende. De jaren daarvoor was Kopjek vooral voor vrienden, kennissen en de mensen die ze bij feestjes in Stad ontmoet hadden. 

Opereren onder de radar 

Het begon ooit in een verlaten boerderij in Kolham, 250 ravers en politie voor de deur. Vijftien jaar later is Kopjek één van de grote spelers in de Groningse dancewereld. Mede-oprichter Pascal Rakers (42) blikt terug.

Dat veranderde toen ze een feestje gaven in Golden Arm. Er waren 800 kaarten beschikbaar. Zo’n kaart kon je krijgen door een smsje te sturen en dan kon je ergens in Stad een bandje komen halen. Dat was hoe Gerard en Pascal het altijd deden. Werkte altijd prima. Maar nu had iemand anders iets van tweehonderd bandjes gemaakt. Dat was een probleem, de club was te vol, de garderobe puilde uit van de jassen.

Dat veranderde toen ze een feestje gaven in Golden Arm. Er waren 800 kaarten beschikbaar. Zo’n kaart kon je krijgen door een smsje te sturen en dan kon je ergens in Stad een bandje komen halen. Dat was hoe Gerard en Pascal het altijd deden. Werkte altijd prima. Maar nu had iemand anders iets van tweehonderd bandjes gemaakt. Dat was een probleem, de club was te vol, de garderobe puilde uit van de jassen.

„Toen zijn we gestopt met de bandjes en begonnen met een ticketsysteem. Toen moest het allemaal ook serieus worden. Met een KvK nummer”, zegt Pascal. „Daarvoor opereerden we onder de radar.” 

Illegale feesten, niks vragen aan de gemeente, pompende bassen en dansende menigten onder bruggen en in verlaten loodsen. 

Zo ging het de eerste vier, vijf jaar. Inmiddels is Kopjek – ‘over de herkomst van die naam hebben we het liever niet meer, die is niet meer van deze tijd’ – een van de grote spelers van de Groningse dancewereld. En zeker de oudste. 

Losgaan in het weiland 

Kopjek was vijftien jaar geleden een idee van Pascal en Gerard. De twee kenden elkaar als kind al. Ze waren beste vrienden, speelden altijd samen voetbal in Foxhol en zetten samen hun eerste kroegstappen in Café ‘t Pierement in Sappemeer. Daarna gingen ze al snel naar grote dancefestivals als Mysteryland en Dance Valley. De liefde voor muziek was er vroeg. In hun slaapkamer thuis hadden de beide jongens een goede verzameling lp’s. Gerard was een rocker. Nirvana, dat soort bands. Pascal was meer van de ‘happy hardcore’ en ‘commerciële muziek’. 

Ze deden dezelfde studie: communicatie in Leeuwarden. Daar kwam iemand vertellen over evenementen organiseren. ‘Dat kunnen wij ook’, dachten ze.

Hun eerste feestje, in de lege boerderij in Kolham, trok meer mensen dan verwacht. De boerderij was van de ouders van een vriendin. Die gingen verhuizen, dus de boel stond leeg. Het huis had een zwembad. Het weer was fantastisch, eind augustus. De boerderij stond aan het eind van een lange landweg en was omringd door weidse uitzichten. „Het was een nachtje losgaan in het weiland. Alles was perfect. Ik kom nog steeds wel mensen tegen die zeggen dat ze erbij waren, zonder dat ik enig idee had.” 

Iemand had het feestje gelekt en per sms verspreid.

Een beetje schimmig 

En zo ging het bij de meeste feestjes die volgden ook. Het nieuws van de toffe feestjes op gekke plekken verspreidde zich door Stad. „Er ontstond een soort community. Maar er hing toen nog veel meer een taboe rond feesten zoals dit. Daardoor was het een selecte groep. Het was nog wat schimmig allemaal”, zegt Pascal. „Dat is nu wel anders. Bijna iedereen gaat naar festivals en het is ook niet gek om er op werk of op school over te praten.” 

Pascal en Gerard waren toen in de 20 en organiseerden het allemaal naast hun studie. Eem een rijtje locaties waar Kopjek neerstreek in de jaren die volgden: de leeggetrokken hal waar eerder de drukkerij van Dagblad van het Noorden zat, onder een brug naast een festival dat wél vergunningen had geregeld, in een loods aan de Tavertijnstraat (zonder vergunning), in zwembad De Papiermolen, zwembad Kardinge en in de ijshockeyhal van Kardinge, bij een basketbalveldje in het Stadspark. Na die laatste kende de hele stad Kopjek. De wind stond de verkeerde kant op waardoor de halve stad van de muziek kon genieten. En briefjes rondbrengen bij buurtbewoners? Daar dachten de organisatoren toen niet eens aan.

Pascal heeft weer een wild idee 

Ze hadden ook even een club, De Etage, achterin een ruimte bij de Drie Gezusters. Maar uiteindelijk was en blijft Kopjek ‘een rondreizende familie’ die altijd weer op zoek is naar een nieuwe plek. „Ik vind het leuk om telkens weer iets nieuws te bedenken. Als ik een lege loods zie, bel ik de gemeente. Dan weten ze al hoe laat het is. Pascal heeft weer een wild idee. Helaas zijn er tegenwoordig niet meer zoveel verlaten gebouwen. Het rauwe is wel een beetje verdwenen uit Groningen.”

Bijna zes jaar geleden moest Pascal afscheid nemen van zijn Kopjek-wederhelft. Gerard overleed aan de gevolgen van kanker. „Wij waren als duo heel sterk. Als ik iets bedacht, ging hij er altijd overheen met iets wat nog creatiever was. Nu doet niemand dat meer. Dat mis ik oprecht. Hij was het gezicht van de dancewereld in Groningen, iedereen kende hem.”

„Toen hij overleed heb ik getwijfeld of ik nog wel door wilde. Ik heb echt een paar keer gedacht: ik stop ermee. Maar ik haal er nog steeds veel energie uit. Ik ben enorm trots als ik zie hoeveel plezier mensen hebben bij onze feestjes en hoe de dj’s die bij ons begonnen nu de hele wereld over vliegen. Tjade (bekende dj uit Groningen, red.) kwam als 16-jarige jongen bij ons en Gerard ‘adopteerde’ hem een beetje. Dat alles is Gerard zijn legacy. En doordat Kopjek nog steeds bestaat, is er ook nog altijd een stukje van hem in de wereld.” 

Verjaardagsfeest snel uitverkocht 

Bij Kopjek feestjes werden vroeger altijd wasknijpers uitgedeeld. Elke feestje kreeg een eigen kleur knijper en zo werden het verzamelobjecten. Die knijpers verfden Gerard en Pascal met de hand. En zo’n zelfde knijper staat op het graf van Gerard. 

„Mensen die nu naar Kopjek gaan, hebben geen idee dat wij dit met z’n tweeën hebben opgezet, maar wij weten dat wel en dat vind ik een bijzonder dingetje. Het heeft een tijd geduurd voordat ik hier überhaupt over kon praten zonder in tranen uit te barsten.”

„Toen hij overleed heb ik getwijfeld of ik nog wel door wilde. Ik heb echt een paar keer gedacht: ik stop ermee. Maar ik haal er nog steeds veel energie uit. Ik ben enorm trots als ik zie hoeveel plezier mensen hebben bij onze feestjes en hoe de dj’s die bij ons begonnen nu de hele wereld over vliegen. Tjade (bekende dj uit Groningen, red.) kwam als 16-jarige jongen bij ons en Gerard ‘adopteerde’ hem een beetje. Dat alles is Gerard zijn legacy. En doordat Kopjek nog steeds bestaat, is er ook nog altijd een stukje van hem in de wereld.” 

Verjaardagsfeest snel uitverkocht 

Bij Kopjek feestjes werden vroeger altijd wasknijpers uitgedeeld. Elke feestje kreeg een eigen kleur knijper en zo werden het verzamelobjecten. Die knijpers verfden Gerard en Pascal met de hand. En zo’n zelfde knijper staat op het graf van Gerard.  “Mensen die nu naar Kopjek gaan, hebben geen idee dat wij dit met z’n tweeën hebben opgezet, maar wij weten dat wel en dat vind ik een bijzonder dingetje. Het heeft een tijd geduurd voordat ik hier überhaupt over kon praten zonder in tranen uit te barsten.”